Er waren een aantal eisen waaraan mijn motor moest voldoen voor deze reis. Ik moest er zowel mee op de snelweg als op onverharde paadjes kunnen rijden. Het hoefde geen pk-pakhuis te zijn – het gaat tenslotte om het reizen, niet om zo snel mogelijk van A naar B te gaan. Belangrijker vond ik het dat het een betaalbare motor zou zijn, zowel in aanschaf als in onderhoud en benzineverbruik. Hij mocht niet te zwaar zijn; ik moest in mijn eentje in staat kunnen zijn om ‘m op te rapen of (met bagage en al) overeind te houden. Verder mocht hij niet te hoog zijn, zodat ik nog met mijn voeten aan de grond kon, en tenslotte moest het een betrouwbare en makkelijk te onderhouden motor zijn zodat zelfs een sleutelgroentje als ik onderweg wat simpel onderhoud zou kunnen doen.
Nogal een eisenpakket. Toch bleek er een motor te zijn die aan alle bovenstaande specificaties voldoet: de Yahama XT 350. Betaalbaar en met zijn 130 kilogram licht en wendbaar. Benzineverbruik: tussen de 25 en 30 kilometer op één liter benzine. De betrouwbare kleine Yamaha is 15 jaar lang in bijna onveranderde vorm uit Japan naar alle delen van de wereld verscheept. ‘Never change a winning team’, moeten ze gedacht hebben in Iwata. Alleen met de kleurstelling is af en toe wat geëxperimenteerd. En zoals dat gaat met experimenten, met wisselend resultaat.
De Yamaha is een kleine motor, en ook niet snel. Harder dan 100 kilometer per uur moet je er niet mee willen rijden, dan wordt het al gauw heel oncomfortabel. Maar het is een robuust model dat zichzelf over de jaren al ruimschoots bewezen heeft in de motorwereld.
Ik hoop dat hij het 6000 kilometer uithoudt. Lange dagen op de weg, rijden in de hitte van de dag, zand en stof…hij zal het niet gemakkelijk krijgen. Maar als er één motor is die het moet kunnen, dan is het dit Japanse machientje wel!