De 2300 kilometer lange rit naar Flagstaff en terug heeft de Yamaha geen goed gedaan. In die zin was het een geslaagde testrit; het is duidelijk dat de motor nog niet klaar is voor de grote reis.
Onderweg naar het zuiden merken we al dat de achterbrug van de XT niet in orde is. Als ik op de vol beladen motor zit, en een beetje op en neer wip op de buddy, horen we de lagers en busjes zachtjes vetloos protesteren. Een astmatisch piepje klinkt onder de bagage vandaan.
‘Mmm…niet goed…’, is Anne’s korte maar duidelijke conclusie. Hij belooft thuis de achterbrug aan een grondige inspectie te onderwerpen.
Maar er is meer. Als Anne een paar dagen na thuiskomst samen met ons bezoek uit Nederland in de buurt aan het rijden is, besluit de Yamaha halverwege Flagstaff Road er maar gewoon helemaal mee op te houden. De wraak voor de monsterrit naar het zuiden? We zullen het nooit weten.
Ik schiet lichtelijk in de stress. Nog ruim een week voordat ik hoop te vertrekken en het enige dat ik als vervoermiddel heb, is een motor die één klein vonkje naar de bougie stuurt en er dan de brui aan geeft. Het probleem is electrisch van aard, zoveel is wel duidelijk, maar wat precies? Dit soort complicaties zijn moeilijk op te lossen, je kunt immers niet even in de kabelboom kijken om te zien waar het probleem zich bevindt. Heel veel proberen en testen is de enige manier om erachter te komen wat de boosdoener is. Heel soms lossen dit soort problemen zichzelf op, en dan moet je pas echt op je hoede zijn want dan ben je nooit helemaal zeker of er sprake is van een miraculeuze genezing, of gewoon uitstel van executie.
Gelukkig voor ons is onze gast uit Nederland een doctor ingenieur in de electrotechniek. Het is op z’n minst opvallend te noemen. Samen met Anne en onze behulpzame buurman Jon zit hij een paar uur van zijn vakantie vrijwillig uit in onze garage, naast de motor gekluisterd, multimeter in de hand.
Anne’s XT is inmiddels tot donormotor gedegradeerd. Af en toe wordt een onderdeel dat mogelijk het probleem is vervangen, en zo wordt de één na de andere oorzaak uitgesloten. Steeds dieper komen ze bij het kloppend electrische hart van de motor, en als geroutineerde chirurgen halen ze voorzichtig laag voor laag het aluminium en stalen pantser van de motor weg tot ze uiteindelijk op de stator van de dynamo stuiten. Daar staart de boosdoener ze letterlijk open en bloot aan: doordat de draad naar een onstekingsspoel al vijfentwintig jaar achter dit onderdeel klem zit, is door de trillingen van de motor de isolatie van de draad beschadigd geraakt. Dit zorgt dus voor de vage problemen. Het euvel is gelukkig snel en goedkoop op te lossen met wat vloeibare pakking, en even later wordt de motor weer tot leven getrapt.
Eén probleem is opgelost, nog één te gaan…