Ook de publicatie van brieven van emigranten die naar het westen vertrokken waren, en daar inmiddels een bestaan hadden opgebouwd, zorgden voor het populair worden van de trail. In deze brieven, geplaatst in kranten en tijdschriften, werd verteld over de ontberingen, de tegenslagen, maar ook over hoe bijzonder het land was en wat er onderweg allemaal te zien was. Wilde indianen, kuddes van duizenden en duizenden buffalo’s die graasden op uitgestrekte grasvlakten zonder een enkele boom, zover het oog reikte. Enorme watervallen, woestijnen, bronnen waaruit het water anderhalve meter door een of andere onzichtbare kracht de lucht in gespoten werd. De meest bijzondere planten en dieren, het werd allemaal uitgebreid beschreven. Zij die de reis overwogen, lazen vol spanning de verhalen van degenen die hen waren voorgegaan en ze besloten dat ze dit allemaal wel met eigen ogen wilden zien. Ze waren duidelijk besmet met de Oregon fever.
Naast inspiratie waren deze brieven in de begindagen van de trail ook een grote bron van informatie. Toekomstige emigranten kwamen zo te weten welke voorbereidingen nodig waren om de tocht succesvol te kunnen volbrengen. Hoe voorkwam je dat je verdwaalde in het uitgestrekte land, hoe moest je met de indianen om gaan en waar vond je aan het eind van een lange dag genoeg gras en water voor je onmisbare trekdieren? Door het lezen van deze verhalen kregen de aanstaande emigranten het gevoel beter te weten wat ze te wachten stond. Het was niet meer onbekend, en de stap om te vertrekken was zo veel gemakkelijker.
In 1848 werd goud gevonden in Californië. Dit bleek een enorme boost voor de inmiddels veel minder bereisde trails naar Pacifische kust. Waren het in de begindagen vooral boeren en hun gezinnen die vertrokken, nu bestond een groot deel uit alleenstaande mannen en slimme ondernemers, die allemaal van plan waren in korte tijd rijk te worden in de Sierra Nevada. In 1844 vertrokken er slechts 53 mensen over land naar Californië, 5 jaar later waren dat er maar liefst 25.000. Een jaar daarna, in 1850, was het aantal al opgelopen tot 44.000. Deze enorme aantallen hadden natuurlijk ook invloed op de trek naar Oregon. Handige ondernemers zagen wel mogelijkheden in al die reizigers en er volgde enorme bedrijvigheid op de trail. Ferries en bruggen waarover tol betaald moest worden werden gebouwd, handelsposten om emigranten van voedsel, handelswaar en verse lastdieren te voorzien werden opgericht.
Het leger ging een grotere rol spelen in de bescherming van de overlanders, want het was de indianen inmiddels natuurlijk ook niet ontgaan dat het wel erg druk werd op hun jachtgronden. Naast bescherming tegen geïrriteerde indianen, waren de militaire forten langs de trail ook een rustplek en belangrijke bron van informatie voor de emigranten. Door al deze drukte en bedrijvigheid werd de route naar Oregon en Californië in de loop der jaren steeds makkelijker te bereizen.
Maar vergeet niet dat het in die tijd, ondanks alle verbeteringen, nog steeds een enorme uitdaging was om de 3000 kilometer in een door ossen getrokken houten kar, waarmee gemiddeld ongeveer 20 kilometer per dag afgelegd kon worden, naar het westen te reizen. Als je wil precies wil weten hoe dat was, reis dan met me mee over de Oregon Trail