Al twee dagen volg ik de rivier de Platte, of Kíckatus in Pawnee. De emigranten kwamen de rivier tegen op hun weg van Independence naar het noorden, en zouden deze tot ver in Wyoming blijven volgen: De Mormonen langs de noordkant van de rivier, de andere emigranten voornamelijk langs de zuidzijde.
De Platte (van het Franse ‘platte’; plat of vlak) is inderdaad een erg ondiepe rivier. ‘A mile wide and an inch deep’, zo wordt hij door een emigrant omschreven. Een andere reiziger beschrijft de waterweg als ‘too thick to drink, and too thin to plow’. Iemand rapporteerde dat de Platte zo zanderig was, dat het wel leek alsof de rivier onderste boven stroomde.
Bij het stadje North Platte splitst de Platte zich voor mij, maar eigenlijk komen hier de North en South Platte bij elkaar; de rivier stroomt immers naar het oosten. Ik blijf de trail volgen naar het westen, langs de zuidelijke tak; de South Platte.
Vandaag de dag is de rivier al lang niet meer zo indrukwekkend. In 1972 al schrijft Gregory Franzwa, die een uitgebreide studie maakte van de trail; ‘One is not able to see a damned thing because of today’s abundance of cottonwoods and the scarceness of water in the South Platte’.
Ook voor mij ontnemen de bomen aan de oever me steeds het zicht op het water. Ten tijde van de emigranten waren de oevers leeg en kaal. Alleen op de talloze eilandjes in de rivier groeiden bomen. De indianen hadden de gewoonte om de prairie af en toe in brand te steken zodat de vegetatie kort bleef en het makkelijker was op wild te jagen. De bisons, die in gigantische kuddes op de prairie leefden, gebruikten de rivier regelmatig als drinkplek waardoor van eventuele begroeiing langs de oevers meestal weinig over bleef.
Ondanks het feit dat de rivier ondiep was, was het niet zonder gevaar om met zwaar beladen wagens over te steken: door de zanderige bodem onstond op veel plekken drijfzand. Als de trekdieren bij de oversteek stilstonden, of zelfs aarzelden, zakten de wagens onverbiddelijk met de wielen de zandbodem in.
De schilder William Henry Jackson heeft een schilderij gemaakt van de oversteek, van een schets die hij in 1866 maakte. En op dit schilderij is de rivier beslist een stuk indrukwekkender dan het lullige stroompje dat ik af en toe te zien krijg.
Vandaag naar California Hill en Windlass Hill; de eerste twee serieuze uitdagingen voor de emigranten en hun ossen.